Wzorzec rasy

Charakter rasy kot brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski krótkowłosy jest kotem inteligentnym, o silnym charakterze i umiarkowanym temperamencie. Nigdy nie bywa natrętny – wręcz zachowuje pewien dystans i powściągliwość w kontaktach z domownikami. Z jednej strony potrzebuje bliskości człowieka, z drugiej zaś – żyje nieco z boku. Kot brytyjski krótkowłosy zwykle wybiera jedną osobę, którą obdarza szczególnymi względami. Rzadko się odzywa, chyba, że dopomina się o ulubiony smakołyk lub codzienną porcję pieszczot. Lubi być głaskany, ale nie przepada za noszeniem na rękach.

Kot brytyjski jest kotem przyjacielskim, spokojnym i cierpliwym. Nie zdarza mu się zachowywać agresywnie, dlatego nadaje się na towarzysza dla starszych dzieci. Wesoły, chętnie się bawi, potrafi sam znaleźć sobie rozrywkę. W młodości dosyć żwawy i ruchliwy, z wiekiem staje się bardziej stateczny.

Jest kotem odważnym, towarzyskim i niekonfliktowym. Żyje w zgodzie z innymi zwierzętami – hodowcy radzą nawet, aby kot brytyjski krótkowłosy nie wychowywał się samotnie. Nie domaga się wychodzenia na spacery i woli życie w domowym zaciszu. Nie wykazuje nadmiernych skłonności do wspinania się.

Wady i zalety rasy kot brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski krótkowłosy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

nie jest typowym pieszczochem

nie lubi brania na ręce

kocha jeść, należy pilnować jego diety, by nie przytył

Zalety

rasa bardzo zdrowa i odporna

futro łatwe w pielęgnacji

spokojny i nienachalny, lubi być blisko człowieka

idealny kot rodzinny – lubi dzieci

nadaje się dla seniorów

dogada się zarówno z innym kotem, jak i z psem

nie potrzebuje dużo przestrzeni – odnajdzie się nawet w małym mieszkaniu

Zdrowie rasy kot brytyjski krótkowłosy

Koty brytyjskie są zdrową rasą,  ale jak w przypadku każdego kota nie można wykluczyć wypadku lub choroby.

Kot brytyjski krótkowłosy może być genetycznie obciążony kardiomiopatią przerostową, która może dotyczyć zarówno młodych kociąt, jak i kotów kilkuletnich. Dlatego należy wykonywać w hodowlach badania genetyczne celem wykluczenia nosicielstwa wadliwego genu i nie rozmnażać kotów obciążonych genetycznie. Może być też dotknięty wrodzoną wielotorbielowatością nerek (PKD).

U kotów brytyjskich często występuje niedrożność kanalików nosowo-łzowych, ponieważ należą one do ras brachycefalicznych, tzn. o skróconym pyszczku, choć nie jest ono tak ekstremalne jak u kota perskiego. Objawia się to nadmiernym łzawieniem z oczu.

Ze względu na gęstość i długość okrywy włosowej istnieje duże ryzyko wystąpienia niedrożności przewodu pokarmowego spowodowanej kulami z włosa, czyli pilobezoarami.

Sporej wielkości głowy kociąt mogą niekiedy powodować u kotek problemy z porodem, wymagające cesarskiego cięcia.

Żywienie

Kot brytyjski krótkowłosy powinien być żywiony wysokiej jakości pokarmem, gotowym lub naturalnym typu BARF. Oczywiście koty kastrowane i sterylizowane powinny otrzymywać specjalny pokarm dla kastratów. Od czasu do czasu warto podawać specjalne pasty odkłaczające oraz specjalny pokarm, który zawiera składniki ograniczające zaleganie sierści w układzie pokarmowym.

Koty brytyjskie bardzo lubią jeść, a w efekcie szybko tyją, dlatego należy bardziej niż u innych ras pilnować diety.

Pielęgnacja

Pielęgnacja jest łatwa – ogranicza się do regularnego wyczesywania sierści w okresach linienia, sprawdzania uszu i przycinania pazurów.

Należy też regularnie przemywać oczy. Kot brytyjski krótkowłosy należy do ras ze skróconym pyszczkiem, dlatego mogą mu bardziej łzawić oczy, zdarza się też zarośnięcie kanalików łzowych.

Historia rasy kot brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski krótkowłosy to bardzo stara rasa. Jego pochodzenie sięga czasów imperium rzymskiego, choć tak naprawdę należałoby odwołać się aż do Egiptu. To właśnie stamtąd kot dotarł na Półwysep Apeniński. Rzymscy legioniści podbijali kolejne kraje europejskie, a wraz z nimi wędrowały koty. Mruczki miały za zadanie chronić zapasy pożywienia przed gryzoniami, a że spełniały tę rolę dobrze, były chętnie widziane w obozach rzymskich żołnierzy. To właśnie wraz z żołnierzami rzymskimi kot dotarł na Wyspy Brytyjskie. Tam też szybko doceniono jego zdolności łowieckie. Kot zadomowił się na Wyspach na dobre i dał zaczątek nowej rasie – kota brytyjskiego.

W wiktoriańskiej Anglii postanowiono rozwijać rasę kota brytyjskiego, jako przeciwwagę dla kotów orientalnych. W czasach I Wojny Światowej wprowadzono do hodowli gen długiego włosa, krzyżując kota brytyjskiego krótkowłosego z persem.

II Wojna Światowa zdziesiątkowała koty wszędzie tam, gdzie toczyły się zacięte walki. Rasa kota brytyjskiego prawie wyginęła. Po zakończeniu wojny rozpoczęto jej odtwarzanie. Nieliczne osobniki, które przeżyły wojnę, krzyżowano z kotem kartuskim, burmskim i rosyjskim niebieskim. Skutkiem krzyżówek była zmiana budowy kota brytyjskiego, który stał się zbyt wysmukły i delikatny. W latach 50. XX wieku w celu wzmocnienia rasy i nadania jej z powrotem mocniejszej budowy, wprowadzono gen persa niebieskiego. Ubocznym efektem tych krzyżówek było wprowadzenie do hodowli ogromnej ilości kolorów i znaczeń.

Amerykańska organizacja felinologiczna ACA zarejestrowała rasę kot brytyjski krótkowłosy w 1967 roku, TICA – w 1979 roku, a FA w 1980.

Kot brytyjski krótkowłosy w Polsce

Pierwsza kotka rasy brytyjski krótkowłosy trafiła do Polski w 1992 roku za sprawą Marzeny Mroczkowskiej-Filipowicz. Od tego czasu popularność tych kotów szybko rosła. Obecnie polskie koty rasy brytyjski krótkowłosy zdobywają często najwyższe tytuły na wystawach międzynarodowych.

Wzorzec rasy kot brytyjski krótkowłosyKot brytyjski krótkowłosy – brytyjczyk krótkowłosy – british shorthair cat – Koty krótkowłose i somalijskie – III kat. FIFe kod EMS: BRI/BSH

Pochodzenie: Wielka Brytania, Rzym

Charakter: bardzo spokojny, zrównoważony, przyjacielski

Wielkość: średniej wielkości do dużego

Waga: samice 3-5 kg, samce 4-8 kg

Wygląd ogólny: ciało muskularne, przysadziste, mocno zbudowane

Głowa: duża, szeroka, okrągła, z charakterystycznymi fałdami i dobrze rozwiniętymi policzkami; czoło wyraźnie zarysowane, pokryte sztywnym włosem nadającym mu dodatkowo wypukłość; podbródek mały

Uszy: średniej wielkości o zaokrąglonych końcach

Oczy: duże, okrągłe, o dość szerokim rozstawieniu, dostosowane w kolorze do umaszczenia – pomarańczowe, złociste lub miedziane; u odmiany białej – pomarańczowe, niebieskie lub różnobarwne; u odmiany szynszylowej i cieniowanej – szmaragdowe lub niebieskozielone; u odmiany colorpoint – niebieskie

Nos: krótki, szeroki, z nieznacznie zaznaczonym przełomem

Szyja: silna, krótka

Tułów: krępy, muskularny i zwarty, szeroka klatka piersiowa, grzbiet prosty; kończyny krótkie, masywne, o dobrym umięśnieniu

Ogon: jego długość to 2/3 długości ciała, gruby u nasady, zaokrąglony na końcu

Szata: krótka, miękka i gęsta, lekko odstająca od ciała, w dotyku przypomina plusz

Maść: występuje w około 150 odmianach – jednobarwna (niebieska, czarna, ruda, biała, czekoladowa, liliowa, kremowa), dwubarwna, pręgowana we wszystkich podstawowych kolorach, szylkretowa, szynszylowa, srebrzysta cieniowana, srebrzysta pręgowana, dymna, colorpoint

Aktywność: umiarkowanie aktywny, lubi spokój

Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny

Długość życia: 15-20 lat

Ciekawostki o rasie kot brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski krótkowłosy jest największym kotem krótkowłosym.

Choć najbardziej kojarzony jest z kolorem niebieskim, rasa ta występuje w ogromnej liczbie kolorów i znaczeń. To zasługa krzyżowania nielicznych kotów brytyjskich, które przeżyły II Wojnę Światową, z kotami innych ras.

Kot brytyjski krótkowłosy jest ulubioną rasą na kocich wystawach. Popularność zyskał między innymi dzięki zrównoważonemu charakterowi oraz charakterystycznemu, pluszowemu futerku. Wygląd kota brytyjskiego nieodmiennie budzi skojarzenia z pluszowym misiem – sprawia to duża i okrągła głowa, wyraziste oczy oraz gęste i bardzo miłe w dotyku futerko.