Wzorzec rasy

Wzorzec FCI 218/15.09.2010/GB CHIHUAHUA

Wersja polska listopad 2010 KRAJ

POCHODZENIA : Meksyk. DATA PUBLIKACJI

OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.07.2009.

UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa.

KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja 6 Chihuahueño. Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego « Techichi », który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.

WRAŻENIE OGÓLNE: Pies tej rasy ma zwarte ciało. Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.

ISTOTNE PROPORCJE: Długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

GŁOWA MÓZGOCZASZKA: Czaszka: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy)

Stop : wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, czoło wypukłe już od nasady kufy.

TRZEWIOCZASZKA : Nos : dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry.

Kufa : krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa.

Wargi : suche, ściśle przylegające. Policzki : nieznacznie rozwinięte, bardzo suche.

Uzębienie : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane.

Oczy : duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane.

Uszy : duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom.

W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.

SZYJA: Górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. Bez łałoku.

U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana

TUŁÓW: Zwarty i mocnej budowy.

Linia górna : prosta.

Kłąb : tylko lekko zaznaczony.

Grzbiet : krótki i mocny.

Lędźwie : mocno umięśnione.

Zad : szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający.

Klatka piersiowa : szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione. Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata.

Linia dolna : utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch obwisły dopuszczalny, lecz niepożądany.

OGON: Osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę.

Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. 

Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu.

U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.

KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE : widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami.

Widziane z boku są prostopadłe do podłoża.

Łopatki : nie są nadmiernie umięśnione.

Ramię: Dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną.

Łokcie : mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch.

Podramię: Proste, dobrej długości Nadgarstki : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie.

ŁAPA: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) .

Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie.

Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne.

Palce dodatkowe niepożądane.

KOŃCZYNY TYLNE : dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich.

Stawy skokowe : ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża.

ŁAPA : bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) .

Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie.

Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne.

Palce dodatkowe niepożądane.

CHODY: Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu.

Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich.

Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.

SKÓRA: Gładka i elastyczna na całym ciele.

SZATA: SIERŚĆ: w rasie tej są dwie odmiany szaty. • krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele.

Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie, krótki na pysku i uszach.

Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka.

Psy bezwłose nie są tolerowane. • długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista.

Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie.

Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.

MAŚĆ: wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.

WAGA : w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost. Idealna waga : między 1.5 a 3 kg. Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za uznać za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia.

• Brakujące zęby

• Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne) • Wąskie, spiczaste uszy

• Krótka szyja

• Długi tułów

• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza)

• Spadzisty zad

• Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra

• Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony

• Krótkie kończyny • Odstające łokcie • Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych

POWAŻNE WADY:

• Wąska czaszka

• Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste • Długa kufa

• Tyłozgryz lub przodozgryz

• Rozchwiane kolana WADY

DYSKWALIFIKUJĄCE :

• Psy agresywne lub przesadnie lękliwe

• Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe ciało, długie kończyny)

• Psy z niezrośniętym ciemiączkiem

• Uszy wiszące lub małe * Deformacje żuchwy lub szczęki

• Ekstremalnie wydłużone ciało • Brak ogona.

• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą

• U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny) • Umaszczenie marmurkowe • Waga ponad 3 kg N.B: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego